Σύμφωνα με τη μακροχρόνια έρευνα του μοναχού, ιστορικού, ερευνητή και συγγραφέα Βαρθολομαίου του Ιμβρίου (Κουτλουμουσιανού), ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, είχε αποκτήσει, από τη σύζυγο του Σοφία, ένα μοναχογιό και διάδοχό του στο βυζαντινό στέμμα, τον Ιωάννη Παλαιολόγο.
Λίγες ώρες πριν από την πτώση της Βασιλεύουσας και τον ηρωικό, ύστερα από επική πάλη, θάνατο του αυτοκράτορα, η Σοφία παρέδωσε το - δεκατετράχρονο - μοναχοπαίδι της στην πιστή θαλαμηπόλο της Ειρήνη, για να το μεταφέρει με ιστιοφόρο στην Ιταλία, ώστε να μην πέσει στα χέρια των Οθωμανών.
Φυσικά, υπήρχε ο κίνδυνος το ιστιοφόρο να μην κατορθώσει να ξεφύγει από τον τουρκικό κλοιό, οπότε ήταν περισσότερο από βέβαιο ότι ο μικρός πρίγκιπας θα είχε μαρτυρικό θάνατο.
Κλαίγοντας με αναφιλητά η Σοφία ζήτησε από τον Ιωάννη να της υποσχεθεί πως δε θα αποκάλυπτε σε κανέναν πριν συμπληρώσει το τριακοστό έτος της ηλικίας του την αληθινή του ταυτότητα, ενώ παράλληλα έβαλε στον κόρφο του έναν παραπλανητικό πάπυρο, στον όποιο είχε γράψει η ίδια μια ψεύτικη ταυτότητα. Ωστόσο, στο εγκόλπιο - φυλαχτό - η αυτοκράτειρα έβαλε και ένα δεύτερο πάπυρο, στον οποίο είχε γράψει τα στοιχεία για την αληθινή καταγωγή του εφήβου.
Ο μικρός έδωσε την υπόσχεση που του ζητήθηκε, αποχαιρέτησε - για πάντα - τη μητέρα του και μέσα στο πηχτό σκοτάδι της νύχτας ο καπετάνιος του ιστιοφόρου κατόρθωσε να διασχίσει τον Κεράτιο κόλπο, κάτω κυριολεκτικά από τις «μύτες» των πολιορκητών, και να οδηγήσει, ύστερα από πολλές περιπέτειες, το σκάφος στο λιμάνι της Βενετίας.
Από αυτό λοιπόν το σημείο ξεκινάει ο μύθος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, ή του νόμιμου απογόνου του, ο οποίος όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου θα συνεχίσει τη λειτουργία στην Αγιά-Σοφιά, από το σημείο που διακόπηκε, κατά την Άλωση της Πόλης, από τους Οθωμανούς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου